مقایسه تمرینات ویلیامز و پروتکل محقق ساخته بر میزان کمردرد مزمن مکانیکال زنان میانسال

تحقیق حاضر با هدف مقایسه یکی از رایج ترین شیوه های درمانی یعنی تمرینات ویلیامز با تمرینات حرکت درمانی و ماساژ که توسط محقق ارائه شده (محقق ساخته) انجام گرفت. روش مطالعه در پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود . به این منظور 45 زن غیر ورزشکار مبتلا به کمردرد مکانیکال مزمن به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه مساوی 15 نفره، شامل تجربی الف(تمرینات ویلیامز ) ، تجربی ب (پروتکل محقق ساخته) و کنترل ، تقسیم شدند .هر دو گروه تجربی (الف و ب) به مدت 26 جلسه ، تحت تمرین قرار گرفتند و در گروه کنترل هیچ نوع مداخله درمانی انجام نشد . برای تجزیه و تحلیل داده ها از از آزمون tمستقل و tهمبسته استفاده شد. با توجه به کمتر بودن میانگین میزان درد در زنان مبتلا به کمردرد مکانیکال مزمن در گروه تجربی با پروتکل محقق ساخته نسبت به میانگین میزان درد در گروه تجربی با تمرینات ویلیامز ، می توان گفت پروتکل محقق ساخته در کاهش میزان درد در زنان مبتلا به کمردرد مکانیکال مزمن در مقایسه با تمرینات ویلیامز تاثیر بیشتری دارد ، همچنین با توجه به کمتر بودن میانگین عملکرد جسمانی در زنان مبتلا به کمردرد مکانیکال مزمن در گروه تجربی با پروتکل محقق ساخته نسبت به میانگین عملکرد جسمانی در گروه تجربی با تمرینات ویلیامز ، می توان گفت پروتکل محقق ساخته در افزایش عملکرد جسمانی در زنان مبتلا به کمردرد مکانیکال مزمن در مقایسه با تمرینات ویلیامز تاثیر بیشتری دارد. از نتایج این مطالعه می توان چنین نتیجه گیری کرد که علیرغم اینکه تمرینات ویلیامز در کاهش درد و افزایش عملکرد جسمانی این بیماران تاثیر بسزایی داشته ولی تاثیر بیشتر پروتکل درمانی پیشنهاد شده توسط محقق که با توجه به ویژگی ها و شرایط افراد طراحی شده است ، آن را به عنوان یک روش مطمئن و کمکی در جهت بهبود بیماران مبتلا به کمردرد مزمن مکانیکال قرار می دهد.